Een bede van een goed geweten - een gereformeerde vrouw laat zich dopen, met een beroep op Gods beloften

'Je moet je doop leren verstaan.' Dat werd met klem en regelmaat vanaf de kansel verkondigd. Maar de jonge Jantie Slager begreep er steeds minder van. Als de doop in de plaats van de besnijdenis was gekomen, en als het volk Israël niet meer Gods uitverkoren volk was, zou God dan ontrouw zijn aan zijn beloften...? Zou Hij dan zijn verbond met Israël hebben gebroken...? Hoewel ze er geen speld tussen kon krijgen, gaven deze leringen haar een verweesd gevoel. Vele jaren later verdween dat verweesde gevoel ineens, toen ze de diep ingrijpende ervaring had van de doop met de Heilige Geest. Daarna ontdekte ze dat God zijn verbond met Israël helemaal niet had verbroken, maar dat het een eeuwig verbond was. En het nieuwe verbond, met wie was dát dan gesloten? Opnieuw met het volk Israël! De andere volkeren konden zich aansluiten, door het geloof in Jezus Christus. En wie dat deed, liet zich dopen, als een teken dat hij zijn oude leven aflegde en in een nieuw leven opstond. De doop was eigenlijk een bede van een goed geweten. En Jantie Slager liet zich dopen door onderdompeling.