Op weg naar het beloofde land

Pleisterplaatsen voor Pelgrims

Wanneeer bereiken wij als christenen het beloofde land, het Kanaän van de rust? De Brief aan de Hebreeën roept ons immers op om ernst ermee te maken tot die rust in te gaan (Hebr. 4:11).
Het antwoord is eigenlijk tweeledig. Enerzijds zullen wij de beloofde rust pas bereiken bij het aanbreken van het komende Vrederijk, waarheen wij op weg zijn. Dan zal er - bij Christus' wederkomst - een definitieve sabbatsrust aanbreken voor ons, voor Israël en voor de wereld.
Anderzijds is het beloofde land het terrein waar wij als christenen nú al in Christus geplaatst zijn en dat wij door de kracht van het geloof in bezit moeten nemen.
Tot het einde van onze loopbaan hier op aarde blijven wij echter pelgrims die - verlost van de macht van de overste van deze wereld - uitzien naar een beter Vaderland en daarheen onderweg zijn onder aanvoering van de Here Jezus Christus, de overste Leidsman en Voleinder van het geloof (Hebr. 12:2). De woestijnervaringen van de Israëlieten dienden daarom tot voorbeeld, ter bemooediging en ook ter waarschuwing 'voor ons, over wie het einde der eeuwen gekomen is' (1 Kor. 10:11)